Ovaj tekst je objavljen ravno prije tri godine dana a sada će poslužiti samo da ukaže javnosti USK-a kako je grupa bivših guvernera i predsjednika vlada USK-a (Rektor Univerziteta Fadil Islamović – bivši predsjednik vlade USK-a), dekan Tehničkog fakulteta Atif Hodžić – bivši predsjednik vlade USK-a, Mirsad Veladžić – bivši guverner USK-a, Refik Šahinović, – v.d. Rektora Univerziteta u Bihacu i  bivši rektor Univerziteta i bivši dekan Biotehničkog fakulteta, Esad Bajramović, predsjednik sindikata univerzitetskih nastavnika), koja neprikosnoveno vlada Univerzitetom u Bihaću više od 20 godina, bez ikakve smetnje nastavlja sa pljačkanjem i uništavanjem Univerziteta i raznih fakulteta na Bihaćkom Univerzitetu. Zbog ovakvih i sličnih tekstova ovaj autor je vise puta pozivan na saslušavanje u Policijsku upravu u Bihaću, navodno zbog uznemiravanja javnosti da bi napokon bio brutalno protjeran sa Univerziteta od strane tadašnjeg rektora Fadila Islamovica.

Rektor Univerziteta u Bihaću Fadil Islamović podnio je neopozivu ostavku nakon što je Univerzitet u Bihaću doveo do rasula i ništice kako u akademskom, tako i u ekonomskom i moralnom značenju. Univerzitet na kojem ne postoji ni jedan nastavnik koji redovito objavljuje naučne radove u međunarodnim časopisima, gdje ne postoji ni jedan međunarodni projekt koji je kreiran na tom Univerzitetu, gdje nastavni program nije promjenjen više od 20 godina, gde se svaki mjesec redeovito pojavljuje seksualni skandal koji zaokuplja i zasmijava lokalnu i regionalnu dokonu publiku… ne može se smatrati Univerzitetom ni u najbanalnijem značenju ove riječi. I sada Rektor podnosi ostavku iz političkih razloga, a politika ga imenovala i držala na toj poziciji, a ne zbog sopstvene odgovornosti i stanja na Univerzitetu sa kojim rukovodi sa grupom svojih istomišljenika više od 20 godina.

I dok se svi dižu u protest zbog neisplaćenih plaća, toplih obroka i nadoknada po raznim osnovama samo zaposlenici  Univerziteta u Bihaću ostaju mirni i ne dižu svoj glas. Šta je u pitanju?

Postoje tri povlašćene grupe na Univerzitetu u Bihaću koje se nalaze u međusobno zavisnom odnosu u kojem organizuju neviđeno pustošenje univerzitetskog budžeta. Prvu interesnu grupu čine rukovodstvo Univerziteta: rektor, prorektori, dekani, prodekani, potpomognuti raznim ministrima obrazovanja i predsjednicima vlada USK-a. U ovu grupu  ulaze i rukovodioci raznih katedri i službi koji su debelo nagrađeni i time stimulisani da rade kako im se naredi. Odbijanje poslušnosti znači gubljenje pozicije i svih povlastica koje nisu male. Otuda je njihova odanost neupitna.

Drugu interesnu grupu čine profesori koji nemaju neku rukovodeću poziciju ali zbog svoje lojalnosti i učestovanja u raznim mahinacijama, ili zbog političke pripadnosti  postali su  mljenici  rektora i dekana. Posebno se to odnosi na profesore koji su uključeni ili su bili uključeni u prodaju ispita i diploma, mastera i doktorata. S tim je njihova lojalnost postala neupitna.

Treću interesnu grupu čine predsjednici sindikata univerzitetskih nastavnika i predsjednici studentskih asocijacija. Oni  čine univerzitetski lobi koji lobira za interese univerzitetskih rukovodilaca, za donošenje ili ukidanje raznih pravilnika sa kojima se regulišu razne beneficije i legaliziraju razni marifetluci i potkradanje univerziteta. Prvoj grupi su obezbjeđena visoka primanja i velike beneficije. Senat Univerziteta donio je odluku sa kojom se ovoj grupi obezbjeđuju časovi preko norme i to po nekoliko puta  više nego što norma predviđa. Obezbjeđena su im službena vozila koja se nemilice koriste za privatne svrhe i subotom i nedjeljom i praznicima. Obezbjeđeni su im mobilni telefoni i troškovi telefoniranja od 100 i više KM mjesečno. Obezbjeđeni su ima putni nalozi  po slobodnom izboru. Na Univerzitetu je ukinut Pravilnik kojim su bili regulisani uslovi službenog puta. Sada nalog za službeni put potpisuje dekan a odobrava rektor.  Ne traži se da se uz putni nalog priloži poziv od nadležne institucije kojim be se opravdao službeni put. Sa smanjenjem dnevnica za BiH sada se najčešće putni nalozi daju za Hrvatsku, Srbiju, Crnu Goru, Makedoniju gdje se govori isti jezik a dnevnice su dosta visoke. Putni nalozi se najčešće daju od petka do utorka, kako bi se mogao i vikend naplatiti. Putovanja u inostranstvo se najčešće pravdaju pozivima za učešće na međunarodnim skupovima koje organiziraju razne EU institucije, Tempus ili ERASMUS programi u koje je Univerzitet uključen po automatizmu. Učešće se u najvećem broju slučajeva svodi na spavanje i šoping turu. Premda ove institucije plaćaju sve troškove onima koji su pozvani, naši akademci su se dosjetili kako i tu napraviti biznis, pa su i tu od Univerziteta naplaćivali duple dnevnice, putne troškove i razne druge honorare.

Ni na ovome se ne završavaju marifetluci naših akademaca. Oni koji su imenovani na političke-izborne funkcije dosjetili su se pa su potpisali tzv. ugovore o angažmanu vanjskog saradnika na Univerzitetu, tako da su za četvorogodisnji ili osmogodišnji mandat pored visokih političkih plaća primali i ugovorene honorare od Univerziteta, koji su se obično kretali u visini plaća univerzitetskih profesora. Išli su i korak dalje pa su i pored toga što ih je čekalo njihovo radno mjesto profesora, koristili po godinu dana tzv. „bijeli hljeb“ nastavljajući primati još godinu dana plaću i honorar nakon završetka izbornog mandata, dodatno pustošeći državni i univerzitetski budžet.

Da bi doskočili do najviše pozicije redovnog profesora i ostvarili najvišu profesorsku plaću, počeo je pravi stampedo u trci za zvanjima. Tako da bi se dostigao najviši nivo profesorskog zvanja i plaće, proizvodnja magistara i doktora nauka poprimila je cunami formu. Kandidati za viša profesorska zvanja proizvodili su u rekordnom roku razne magistre i doktore nauka. Obarani su svjetski rekordi. Svega nekoliko mjeseci bilo je potrebno da se odobri i uspješno odbrani master ili doktorska teza, zavisno od potrebe i ambicije mentora ovih akademskih radnji.

Ni tu nema kraja inventivnosti naših profesora. Da bi se dokopali što većih plaća, organizirali su svoju promociju u viša zvanja na fakultetima koji nemaju mnogo veze sa njihovim stručnim profilom. Brzopotezni izbor u viša zvanja na sporednom neodgovarajućem fakultetu korišćen je nizašto drugo nego samo da bi se ostvarila viša plaća i da bi se brzopotezno došlo da najvišeg profesorskog zvanja.

Sve ove kriminalne radnje ne bi mogle proći tek tako da ova grupa nije zaštićena od strane druge i treće interesne grupe na Univerzitetu. Ovdje posebno treba istaći tzv. Sindikat univerzitetskih profesora koji je po pravilu formiran tako da štiti interese rukovodstva Univerziteta a ne univerzitetskih nastavnika. Poznat je slučaj predsjednika Sindikata univerzitetskih nastavika koji je uporno odbijao da podrži primjenu Kolektivnog ugovora. Čim su ga smjenili sa pozicije predsjednika sindikata tužio je Univerzitet zbog neisplaćenih plaća u skladu sa tim istim kolektivnim ugovorom.

Kada bi se sabrala sva šteta koja je pričinjena Univerzitetu sa ovakvim mešetarenjem  nasih „akademaca“, bili bi to više milionski iznosi. Pravo je čudo kako pravobranilac,  Tužilaštvo i Sud nisu do sada reagovali i ako je sve to već odavno poznato bihaćkoj čaršiji.

Pun izraz ove kriminalne tragi-komičnosti dolazi u vidu poziva na saslušanje u policijsku upravu onih koji imaju građansku hrabrosti da javnost obavjeste o svim ovim marifetlucima koja se odvija pod nadzorom bivših predsjednika vlada USK-a i bivših i sadašnjih rektora Univerziteta: Fadila Islamovića, Mirsada Veladžića, Atifa Hodžića. Eto zbog čega se Univerzitet u Bihaću nalazi u najtežoj i najbesmislenijoj ekonomskoj, akademskoj i moralnoj krizi. Eto jasnog odgovora zašto nam u BiH ide kako ide. Eto zašto nam BiH ostaje prazna bez mladih generacija kojima ne pada na pamet da se obrazuju na ovakvim Univerzitetima kakav je u Bihaću.

Pitanje ostaje otvoreno šta radi kantonalni pravobranilac Vahid Ćoralić, glavna tužiteljica Fadila, predsjednica Suda Fata, izuzev što pišu naloge za prinudnu naplatu sudske takse protiv onih koji su se drznuli da ih javno upozore na sve to što se dešava na ovoj visokoškolskoj ustanovi od koje zavisi i budućnost ovog naroda. Aferim. (.)